Janusz Majer

---

Życiorys

W wieku 17 lat Janusz Majer zakończył kurs skałkowy na malowniczej Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, co zaowocowało rozpoczęciem jego przygody z wspinaniem w Tatrach. W 1971 roku zrealizował swoje marzenie, kończąc studia na Wydziale Metalurgicznym krakowskiej AGH. Życie osobiste Janusza wypełnia miłość, gdyż jest żonaty z Zofią, która również jest absolwentką AGH, a ich rodzina wzbogacona jest o syna Krzysztofa.

Od 1976 roku Janusz nieprzerwanie rozwija swoje umiejętności wspinaczkowe poza granicami kraju, zdobywając szczyty w Himalajach, Hindukuszu oraz Karakorum. Jego pasja nie ogranicza się tylko do wspinaczki, ponieważ z powodzeniem organizuje oraz prowadzi logistyczne aspekty wypraw górskich. W latach 1980–1992 pełnił ważną funkcję jako prezes Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, który w tamtym okresie skupiał wiele znakomitości polskiego alpinizmu, w tym Jerzego Kukuczkę, Krzysztofa Wielickiego, Ryszarda Pawłowskiego oraz Artura Hajzera.

Janusz Majer to również wielokrotny organizator Festiwalu Filmów Górskich w Katowicach, który miał miejsce w latach 1988, 1990 oraz 1992. Na dodatek, jego doświadczenie zaowocowało dla niego zaproszeniem do jurorowania na wielu górskich festiwalach filmowych w Polsce i Europie, jak m.in. Teplice nad Metui Festival w Czechach, Poprad Film Festival na Słowacji, Bansko Film Festival w Bułgarii czy Explorer Film Festival w Łodzi. Oprócz tego, Janusz jest autorem licznych artykułów w prasie branżowej, gdzie omawia sferę wypraw wysokogórskich, publikując w takich czasopismach jak Taternik, American Journal oraz Alpine Journal.

Pełnił również rolę wiceprezesa Polskiego Związku Alpinizmu w latach 1987-1993, a obecnie jest honorowym członkiem Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. Jego zaangażowanie w rozwój wspinaczki górskiej w Polsce objawia się poprzez przewodniczenie Komisji Wspinaczki Wysokogórskiej PZA.

Na szczególną uwagę zasługuje publikacja z 2020 roku – biografia pod tytułem Janusz Majer. Góry w cieniu życia, która ukazała się nakładem Wydawnictwa SQN. W 2023 roku Janusz został uhonorowany nagrodą Super Kolosa, wyróżnieniem przyznawanym przez Kapitułę Kolosów za jego wybitny wkład w polski himalaizm.

Wyprawy wysokogórskie

Janusz Majer jest znanym himalaistą, którego wyprawy wysokogórskie dostarczyły wielu niezapomnianych emocji i osiągnięć. Jego kariera obfituje w liczne zdobycia szczytów oraz uczestnictwo w wyprawach, które na trwałe zapisały się w historii polskiego alpinizmu.

• W 1975 roku osiągnął Mont Blanc, który wznosi się na wysokość 4810 m, w Alpach we Francji,
• W 1976 roku zdobył Noszak (7492 m) w Hindukuszu w Afganistanie,
• W 1977 roku próbował wspiąć się na Nanga Parbat (8125 m) w Himalajach, dzierżąc funkcję zastępcy kierownika Wyprawy Śląskiej, której liderem był Adam Zyzak,
• Rok 1979 przyniósł mu uczestnictwo w wyprawie na Dunagiri (7066 m) w Himalajach, w Indiach,
• W 1980 roku Janusz był kierownikiem podwójnej wyprawy w Andy Peruwiańskie oraz Yosemite w USA, gdzie z zespołem, w skład którego wchodził także Ryszard Pawłowski, zrealizował pierwsze polskie przejście słynnej drogi The Nose na El Capitan,
• W 1982 roku dowodził wyprawą na Langtang Lirung (7227 m) w Himalajach w Nepalu – szczyt udało się osiągnąć Ryszardowi Pawłowskiemu oraz Henrykowi Szczesnemu,
• W 1983 prowadził wyprawę na Ganesh II (7118 m) w Himalajach w Nepalu,
• W 1984 roku, jako kierownik wyprawy na Broad Peak (8040 m) w Karakorum, osiągnął jego szczyt wraz z Walentym Fiutem, Ryszardem Pawłowskim oraz Krzysztofem Wielickim,
• W 1985 roku przewodził wyprawie na Lhotse (8511 m) w Himalajach w Nepalu, kierując się w stronę południowej ściany,
• Rok 1986 to jego kierownictwo nad wyprawą na K2 (8611 m) w Pakistanie, gdzie pierwszy raz zrealizowano przejście filarem południowym tzw. „Magic Line”, chociaż sam Majer osiągnął wysokość 8200 m i zakończył wspinaczkę, a szczyt zdobyli Peter Božik, Przemysław Piasecki i Wojciech Wróż,
• Majer podjął także zimowe wspinanie w Szkocji w rejonie Ben Nevis i Lochnagar w 1987 roku,
• W tym samym roku brał udział w wyprawie na Shisha Pangma (8013 m) w Tybecie,
• W 1988 roku był częścią wyprawy, która zdobyła wierzchołek wschodni Annapurny (8010 m), wytyczając nową drogę w prawą część pd. ściany,
• Rok 1989 przyniósł dramatyczną wyprawę na Mount Everest (8848 m), gdzie pomimo pokonania drogi, w lawinie zginęło pięciu uczestników,
• W 1994 roku podjął próbę zdobycia Denali (McKinley) na Alasce,
• W 1998 roku z sukcesem zdobył szczyt Masywu Vinsona (4892 m) w Antarktydzie, a także próbował swoich sił na Aconcagua (6960 m) w Andach w Argentynie,
• W 2006 roku uczestniczył w wyprawie na Gasherbrum II, gdzie osiągnął wysokość około 7400 m (oboz IV),
• W 2008 roku zdobył szczyt Elbrusa (5642 m) w Rosji,
• Także w 2008 roku wziął udział w wyprawie eksploracyjnej na Mayer Kangri (6286 m n.p.m.) w Gruziegórskiej grupie Nyainqentanglha-West na płaskowyżu Chang Tang.

Janusz Majer pozostaje jedną z wyrazistych postaci w historii polskiego alpinizmu, którego dokonania i pasja do gór inspirują przyszłe pokolenia wspinaczy.

Podróże i trekkingi

Janusz Majer ma na swoim koncie niezwykle ciekawe i pełne przygód podróże. Jego pasja do trekkingów i odkrywania nowych miejsc z pewnością zasługuje na uwagę.

• W 1976 roku, wraz z żoną i 9-letnim synem, odbył niesamowitą podróż ciężarówką, wracając z wyprawy na Nanga Parbat. Ich trasa przebiegała przez Pakistanu, Afganistan, Iran, Turcję, a także Bułgarię, ówczesną Jugosławię, Austrię i Czechosłowację, aż do Polski,
• W 1981 roku rodzinna wyprawa do Indii, Sri Lanki, Tajlandii, Malezji, Singapuru i Nepalu, gdzie odbyli trekking do bazy Annapurny. Większość okresu spędzili w Himalajach, z wieloma niezapomnianymi wspomnieniami,
• W 1997 roku odkrywał trawers lodowców Biafo oraz Hispar w Karakorum, Pakistan,
• W 1998 roku w regionie Khumbu i Gokyo podjął się trekkingu w okolicach Mount Everestu, Himalaje, Nepal,
• W 2000 roku wziął udział w skiturowo-trekkingowej wyprawie na Spitsbergen, z Longyearbyen na Newtontoppen 1717 m, co oznacza najwyższy szczyt Spitsbergenu,
• W 2003 roku zdobył Górę Synaj, znaną jako Góra Mojżesza, dzięki trekkingowi na szczyt w Egipcie,
• W 2008 roku ponownie udał się do rejonu Khumbu Himal, Himalaje, Nepal, gdzie mógł cieszyć się niepowtarzalnymi widokami.

Każda z tych wypraw stanowi niezwykle cenne doświadczenie i dowód jego zamiłowania do gór i przyrody.

Artykuły własne

Janusz Majer jest autorem licznych artykułów naukowych oraz relacji z wypraw górskich, które zostały opublikowane w prestiżowych czasopismach. Oto niektóre z jego znaczących publikacji:

• Katowicka wyprawa na Ganesh Himal, Taternik 2/1984, Warszawa,
• Katowicka wyprawa w Karakorum 1984, Taternik 2/1984, Warszawa,
• W górach Ameryki, 1980, Taternik 1/1985, Warszawa,
• Południowa ściana Lhotse Taternik 2/1986, Warszawa,
• Polska wyprawa na K2 1986, Taternik 2/1986, Warszawa,
• Ben Nevis i Kazalnica, Taternik 1/1987, Warszawa,
• Shishapangma, Taternik 1/1987, Warszawa (współautor Jerzy Kukuczka),
• K2’s Magic Line, „The American Alpine Journal”, rocznik 1987, s. 10–13,
• Nowa droga na Annapurnę, 1988, Taternik 2/1988, s. 63–65, Warszawa,
• Annapurna South Face – Ascent and Tragedy, American Alpine Journal, 1989, s. 217–219,
• Xixabangma 1987, The Alpine Journal 1990/91, The Alpine Club, Londyn (współautor Jerzy Kukuczka),
• Reconnaissance of the Mayer Kangri and Jomo Ri Mountains, elaborated by Janusz Majer and Jerzy Wala, Katowice 2009 (Property of Janusz Majer and Jerzy Wala),
• The Reconnaissance in Mayer Kangri and Jomo Ri Mountains, Chang Tang plateau in Tibet, Majer J. and Chwola G. (Japanese Alpine News, Vol. II July 2010).

---

Oceń: Janusz Majer

---