Zygmunt Paweł Maszczyk, szerzej znany pod pseudonimem „Zyga”, jest postacią niezwykle istotną w historii polskiego sportu. Urodził się 3 maja 1945 roku w Siemianowicach Śląskich, gdzie rozpoczął swoją sportową karierę.
Był on polskim piłkarzem, który z powodzeniem występował zarówno na pozycji pomocnika, jak i napastnika. Maszczyk nie tylko dał się poznać jako znakomity zawodnik w kraju, ale również reprezentował Polskę na międzynarodowych arenach sportowych.
W jego bogatym dorobku osiągnięć znajdują się m.in. srebrny medal z mistrzostw świata w 1974 roku, a także dwa medale olimpijskie: złoty zdobyty w 1972 roku oraz srebrny z 1976 roku. Osiągnięcia te na stałe wpisały się w historię polskiego futbolu.
Życiorys
Zygmunt Maszczyk to postać, która zapisała się w historii dzięki swojej pasji i zaangażowaniu. Szkołę średnią ukończył w Siemianowicach Śląskich, specjalizując się w metalurgii. Już przed wprowadzeniem stanu wojennego w 1981 roku, jego życie przeniosło się do Lüdenscheid, gdzie podejmował pracę w miejscowej fabryce mebli. Decyzja o przeprowadzce oznaczała koniec jego kariery sportowej, jednak nadal pozostawał aktywnie zaangażowany w lokalną społeczność. W ciągu czterech lat prowadził drużynę sportową, zyskując uznanie i szacunek wśród sportowców.
Warto również wspomnieć, że jego żona, Krystyna, była utalentowaną piłkarką ręczną, grającą w zespole Azotów Chorzów, a także reprezentującą Polskę w sportach drużynowych. Duet ten jest przykładem połączenia miłości do sportu i wspólnego życia w pasji.
Kariera klubowa
Zygmunt Maszczyk, wychowanek Siemianowiczanki, związał swoją karierę z tym klubem w latach 1955–1962. W 1963 roku rozpoczął swoją przygodę z Ruchu Chorzów, gdzie spędził niespełna 13 lat, aż do 1976 roku. Jego doskonałe wyszkolenie oraz zaangażowanie szybko zaowocowały, czyniąc go jednym z najpopularniejszych piłkarzy „Niebieskich” w historii.
Maszczyk wystąpił w 310 meczach ligowych, zdobywając przy tym 41 bramek. Jego znakomite występy przyczyniły się do sukcesów drużyny, w tym do zdobycia trzech tytułów mistrza Polski w latach 1968, 1974 oraz 1975. W 1974 roku, obok triumfu w Pucharze Polski, drużyna dotarła do ćwierćfinału Pucharu UEFA. Rok później, z kolei, zespół osiągnął ćwierćfinał Pucharu Europy Mistrzów Krajowych.
Kariera reprezentacyjna
Zygmunt Maszczyk, znany z determinacji oraz zaangażowania podczas meczów, zadebiutował w reprezentacji narodowej w 1968 roku. Pierwszym rywalem, z którym miał okazję stanąć na boisku, była Turcja. W sumie zagrał w 36 oficjalnych oraz 4 nieoficjalnych meczach. Warto zaznaczyć, że jego dorobek bramkowy dla biało-czerwonych wyniósł zaledwie dwa gole. Obydwa zdobył 26 kwietnia 1972 roku podczas nieoficjalnego pojedynku z olimpijską drużyną Hiszpanii w Szczecinie, w którym Polacy zwyciężyli 2:0.
Maszczyk był jednym z ulubieńców selekcjonera Kazimierza Górskiego, regularnie uczestnicząc w niemal każdym meczu, pozostając na boisku pełne 90 minut. Jego styl gry wyróżniał się niezwykłą ambicją oraz zaangażowaniem, co sprawiało, że często to on był tym zawodnikiem, który najwięcej biegał w trakcie spotkań, imponując tym wszystkim obecnym na trybunach.
W trakcie Mistrzostw Świata w 1974 roku wystąpił w roli jedynego przedstawiciela aktualnych mistrzów klubowych Polski, spędzając na boisku aż 592 minuty w 7 meczach turnieju.
Lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rezultat | Typ rozgrywek | Grał | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 24 kwietnia 1968 | Chorzów | Turcja | 8-0 | towarzyski | 90′ | – |
2 | 1 maja 1968 | Warszawa | Holandia | 0-0 | towarzyski | do 61′ | – |
3 | 10 października 1971 | Warszawa | Niemcy | 1-3 | elim. Euro 1972 | 90′ | – |
4 | 7 maja 1972 | Warszawa | Bułgaria | 3-0 | elim. IO 1972 | do 69′ | – |
5 | 10 maja 1972 | Poznań | Szwajcaria | 0-0 | towarzyski | od 60′ | – |
6 | 30 sierpnia 1972 | Ratyzbona | Ghana | 4-0 | IO 1972 | 90′ | – |
7 | 3 września 1972 | Ratyzbona | Dania | 1-1 | IO 1972 | 90′ | – |
8 | 5 września 1972 | Augsburg | ZSRR | 2-1 | IO 1972 | 90′ | – |
9 | 8 września 1972 | Norymberga | Maroko | 5-0 | IO 1972 | od 65′ | – |
10 | 10 września 1972 | Monachium | Węgry | 2-1 | IO 1972 | 90′ | – |
11 | 15 października 1972 | Bydgoszcz | Czechosłowacja | 3-0 | towarzyski | 90′ | – |
12 | 20 marca 1973 | Łódź | Stany Zjednoczone | 4-0 | towarzyski | od 46′ | – |
13 | 28 marca 1973 | Cardiff | Walia | 0-2 | elim. MŚ 1974 | 90′ | – |
14 | 17 kwietnia 1974 | Liège | Belgia | 1-1 | towarzyski | 90′ | – |
15 | 15 czerwca 1974 | Stuttgart | Argentyna | 3-2 | MŚ 1974 | 90′ | – |
16 | 19 czerwca 1974 | Monachium | Haiti | 7-0 | MŚ 1974 | do 63′ | – |
17 | 23 czerwca 1974 | Stuttgart | Włochy | 2-1 | MŚ 1974 | 90′ | – |
18 | 26 czerwca 1974 | Stuttgart | Szwecja | 1-0 | MŚ 1974 | 90′ | – |
19 | 30 czerwca 1974 | Frankfurt nad Menem | Jugosławia | 2-1 | MŚ 1974 | 90′ | – |
20 | 3 lipca 1974 | Frankfurt nad Menem | Niemcy | 0-1 | MŚ 1974 | do 79′ | – |
21 | 6 lipca 1974 | Monachium | Brazylia | 1-0 | MŚ 1974 | 90′ | – |
22 | 1 września 1974 | Helsinki | Finlandia | 2-1 | elim. Euro 1976 | 90′ | – |
23 | 4 września 1974 | Warszawa | NRD | 1-3 | towarzyski | 90′ | – |
24 | 7 września 1974 | Wrocław | Francja | 0-2 | towarzyski | od 46′ | – |
25 | 13 listopada 1974 | Praga | Czechosłowacja | 2-2 | towarzyski | 90′ | – |
26 | 19 kwietnia 1975 | Rzym | Włochy | 0-0 | elim. Euro 1976 | 90′ | – |
27 | 28 maja 1975 | Halle | NRD | 2-1 | towarzyski | do 55′ | kpt. |
28 | 6 lipca 1975 | Montreal | Kanada | 8-1 | towarzyski | do 45′ | kpt. |
29 | 9 lipca 1975 | Toronto | Kanada | 4-1 | towarzyski | do 45′ | – |
30 | 10 września 1975 | Chorzów | Holandia | 4-1 | elim. Euro 1976 | 90′ | – |
31 | 8 października 1975 | Łódź | Węgry | 4-2 | towarzyski | 90′ | kpt. |
32 | 15 października 1975 | Amsterdam | Holandia | 0-3 | elim. Euro 1976 | 90′ | kpt. |
33 | 18 lipca 1976 | Montreal | Kuba | 0-0 | IO 1976 | od 51′ | – |
34 | 22 lipca 1976 | Montreal | Iran | 3-2 | IO 1976 | 90′ | – |
35 | 25 lipca 1976 | Montreal | Korea Północna | 3-2 | IO 1976 | do 70′ | – |
36 | 31 lipca 1976 | Montreal | NRD | 1-3 | IO 1976 | 90′ | – |
Odznaczenia
Wyróżnienia i odznaczenia przyznawane Zygmuntowi Maszczykowi odzwierciedlają jego znaczący wkład w polski sport. Oto niektóre z jego najważniejszych osiągnięć:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974),
- Złoty oraz Srebrny Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”,
- Uznany przez organizacje sportowe za Zasłużonego Mistrza Sportu (1973),
- Złota Odznaka PZPN (wrzesień 1972),
- Złoty Krzyż Zasługi (1972).
Przypisy
- a b c Zygmunt Maszczyk – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 31.01.2023 r.]
- ZYGMUNT MASZCZYK (ur. 1945, Siemianowice Śląskie, pomocnik, Ruch Chorzów) [online], Dziennik Polski [dostęp 31.01.2023 r.]
- Marek Wawrzynkowski, Łukasz Olkowicz. Wczoraj i Dziś Bohaterowie niemieckiego mundialu. „Przegląd Sportowy”. 156, s. 14–17, 06.07.2009 r.
- Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21.09.1972 r.
- Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23.09.1972 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Grzegorz Piekarski | Janina Poremska | Beata Habrzyk | Roman Kierpacz | Adam Skrodzki | Jan Białas | Remigiusz Golda | Magdalena Breguła | Adam Giesa | Jacek Bielczyk | Jarosław Morawiecki | Krystian Bąk | Jerzy Choroba | Witold Ziaja | Piotr Boncol | Józef Bon | Benedykt Szymonek | Natalia Kot-Wala | Henryk Tomanek | Zbigniew HurnikOceń: Zygmunt Maszczyk