Jacek Eugeniusz Falfus, urodzony 1 lutego 1951 roku w Siemianowicach Śląskich, to postać o wielu obliczach. Jest nie tylko polskim politykiem, ale także aktywnym samorządowcem oraz geodetą, którego działalność obejmowała różne aspekty życia społecznego i politycznego w Polsce.
Jako poseł, Falfus miał zaszczyt reprezentować obywateli w Sejmie przez pięć kadencji, co świadczy o jego znaczącej roli w polskim parlamencie, pracując w kadencjach IV, V, VI, VII oraz VIII. Jego zaangażowanie w sprawy publiczne oraz doświadczenie w geodezji wpłynęły na kierunek jego działań politycznych, które odznaczały się determinacją i chęcią wprowadzania pozytywnych zmian w społeczeństwie.
Życiorys
W życiorysie Jacka Falfusa można dostrzec wiele istotnych wydarzeń i osiągnięć. Ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą na Wydziale Geodezji Górniczej, co stanowi ważny fundament jego kariery zawodowej. Po studiach przez wiele lat pracował w OPGK Kraków, a w latach 1978–1990 pełnił rolę kierownika robót w przedsiębiorstwie Geoprojekt.
W drugiej połowie lat 90. Falfus zaangażował się w lokalną politykę, obejmując funkcję wójta gminy Kozy w latach 1990-1998. W następnych latach, od 1998 do 2001, był starostą oraz radnym powiatu bielskiego, znacząco angażując się w rozwój regionu.
Jacek Falfus to również jeden z współzałożycieli oraz prezes Stowarzyszenia Instytut Południowy, które ma siedzibę w Bielsku-Białej. Dodatkowo, był inicjatorem i członkiem zarządu Euroregionu Beskidy, który łączy Polskę, Słowację i Czechy.
W swojej karierze politycznej Falfus działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym. W 1991 roku ubiegał się bezskutecznie o mandat poselski z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, jednak to nie zniechęciło go do dalszej działalności. W 2001 i 2005 roku został wybrany na posła do Sejmu, będąc reprezentantem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu bielskim.
Rok 2007 był kolejnym sukcesem w jego karierze, gdy po raz trzeci zdobył mandat poselski, uzyskując 18 814 głosów. Choć w 2009 roku próbował swoich sił w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu śląskim, nie udało mu się zdobyć mandatu.
Jednakże w 2011 roku ponownie z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w Sejmie, zdobywając 11 391 głosów. W 2015 roku znów został wybrany do Sejmu, uzyskując 9439 głosów. W 2019 roku zdecydował się jednak nie kandydować w kolejnych wyborach.
Przypisy
- Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 27.10.2015 r.]
- Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 01.06.2015 r.]
- Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27.10.1991. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1991, s. 331.
- Stanisław Horowski, Starostowie Podbeskidzia, „Kronika Beskidzka” z 26.11.1998 r., s. 11.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Łazarz IV Henckel von Donnersmarck | Adam Neumann | Łukasz Borkowski (polityk) | Gerard Nieroba | Jerzy Sądel | Joanna Sekuła | Hugon Hanke | Bronisław Korfanty | Bolesław Twaróg | Dagmir Długosz | Janusz Moszyński | Danuta Sobczyk | Jacek Soska | Brunon Ponikiewski | Janusz Niemcewicz | Johann Kowoll | Daniel Podrzycki | Zbigniew Szandar | Henryk Mrozek | Janusz NiesytoOceń: Jacek Falfus