Wojciech Ziętarski to wybitna postać w polskiej sztuce scenicznej, która przez wiele lat zafascynowała zarówno widzów teatralnych, jak i kinomaniaków. Urodził się 8 października 1937 roku w Siemianowicach Śląskich i początkowo związany był z lokalnymi scenami, jednak z czasem jego talent przyciągnął uwagę większej publiczności.
W ciągu swojego życia artystycznego Ziętarski zdobył uznanie za swoje występy w teatrze oraz filmach. Jego kariera trwała aż do jego śmierci, która miała miejsce 14 października 1996 roku w Krakowie, miastu, które stało się jego drugim domem.
Życiorys
W 1959 roku Wojciech Ziętarski zakończył swoje studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie. Następnie, w 1978 roku, osiągnął kolejny krok w swojej edukacji, kończąc studia na Wydziale Reżyserii Dramatu tej samej uczelni, a dyplom uzyskując trzy lata później. W swojej karierze występował w wielu uznawanych teatrach, w tym:
- Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie,
- Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie,
- Teatr Śląski w Katowicach,
- Teatr Ziemi Krakowskiej,
- Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska w Krakowie,
- Krakowski Teatr Muzyczny,
- Opera i Operetka Kraków,
- Teatr Satyry Maszkaron w Krakowie,
- Teatr Bagatela w Krakowie,
- Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie,
- Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu.
Ostatecznie, Wojciech Ziętarski znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu miejskim w Katowicach.
Filmografia
Wojciech Ziętarski miał istotny wkład w polskie kino, co znajdziemy w jego bogatej filmografii. Poniżej przedstawiono chronologiczny przegląd jego ról oraz osiągnięć na ekranie:
- 1971: Podróż za jeden uśmiech – mężczyzna w kolejce do kasy na krakowskim dworcu (odc. 1),
- 1972: Podróż za jeden uśmiech – mężczyzna w kolejce do kasy na krakowskim dworcu,
- 1974: Najważniejszy dzień życia – nauczyciel Janik „Tyka” (odc. 6),
- 1975: Trzecia granica – gestapowiec (odc. 4),
- 1976: Ocalić miasto – Łysy, major AK,
- 1977: Pasja,
- 1979: Do krwi ostatniej – komunista,
- 1982: Coś się kończy – inspektor oświaty,
- 1985: Zaproszenie,
- 1985: Tate – Rokita, urzędnik pocztowy,
- 1985: Diabeł – felczer,
- 1986: Blisko, coraz bliżej – NSDAP-owiec (odc. 13 i 14),
- 1987: Ucieczka z miejsc ukochanych – redaktor Korzec (odc. 4, 5 i 8),
- 1988: Kolory kochania – Gniecki,
- 1989: Kanclerz – mnich rozmawiający z Zamoyskim (odc. 3),
- 1993: Trzy dni aby wygrać – drukarz, członek Zakonu 7-ej Klątwy (odc. 5),
- 1996: Gry uliczne.
Każda z tych ról przyczyniła się do stworzenia bogatego dorobku artystycznego Ziętarskiego, który pozostaje ważnym punktem w historii polskiej kinematografii.
Teatr Telewizji
Wojciech Ziętarski to znakomity aktor, który uczestniczył w licznych produkcjach Teatru Telewizji, gdzie zademonstrował swoje wyjątkowe umiejętności aktorskie. Wśród jego znaczących ról znalazła się postać Pana Młodego w znanym spektaklu „Wesele”, który miał swoją premierę w 1972 roku. W tym samym roku Ziętarski zagrał również rolę Marlowa w inscenizacji „Lord Jim”.
Przypisy
- Wojciech Ziętarski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 10.04.2021 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Tomasz Pietrzak | Marta Straszna | Jarosław Engler | Krzysztof Globisz | Roman Wojciechowski | Jan Skrzek | Michael Jary | Aleksander Lasoń | Antoni Halor | Marta Fox | Józef Skrzek | Franco Beval | Dariusz Stach | Rafał Taracha | Jacenty Jędrusik | Ireneusz Załóg | Antoni Mikołajczyk | Anna Wesołowska-Piechocińska | Aleksander Rybczyński | Julian GembalskiOceń: Wojciech Ziętarski